Donnerstag, 24. April 2014

Crno bijela istorija



Stolac, video iz filma 1934. godine


Najstariji poznati filmski zapis iz Stoca



Njemački film Blutsbruder, poznat i kao Bosniaken, iz 1935. sniman je, najvećim dijelom, u Stocu i okolini. Vjerni posjetitelji Stolaclooka imali su priliku pročitati na našem portalu i reportažu sa snimanja ovog filma iz onovremene beogradske Politike. Donosimo Vam petominutni video sa prizorima iz filma Blutsbruder (Bosniaken) i vraćamo vas u Stolac iz 1935. godine. Riječ je o dosad najstarijem poznatom filmskom zapisu iz grada na Bregavi. Kasnije će, kako je dobro poznato, Stolac, zbog čestog boravka filmskih ekipa postati poznat i kao hercegovački Hollywood.

Filmska priča za Blutsbruder uzeta je iz jedne stare jugoslavenske kronike. Nju uokviruju stoljećima tradirane, stare, divlje i tugaljive melodije koje se u Bosni još uvijek pjevaju. Njihova melodika, koja se ne zaboravlja lako, ovdje je po prvi put zabilježena magnetofonski. Prema starim izvještajima sa njemačkog filmportala, film je punio dvorane širom Evrope. Posebno je bio gledan u Njemačkoj, Austriji, Mađarskoj i Češkoj. 



Film njemačkog režisera J. A. Hübler-Kahle Blutsbrüder (Bosniaken) iz 1935. godine epska je priča o ljubavi i časti, rivalstvu i pobratimstvu, zakonima patrijarhalne sredine i zakonima srca. Pojedine scene snimane su tokom 1934. godine u Sarajevu, Mostaru, Stocu kao i filmskim ateljeima u Berlinu. Film je tonski, dakle kao takav stoji relativno rano u historiji tonskog filma.

Film je u prevodu na naš jezik nosio ime „Braća po krvi – Bosanska simfonija“, a u Austriji je prikazivan pod nazivom „Bosniaken – Bosnische symfonie“ (Bošnjaci – bosanska simfonija). Film je režirao najpoznatiji njemački režiser onog vremena J.A. Hübler-Kahla, sa najpoznatijim glumacima: Brigitte Horney, Carl Esmond i Attila Hörbiger.
Za nas je posebno interesantno da je mjesto dešavanja radnje u filmu, Hercegovina i Stolac, gdje su snimane sve vanjske scene filma.

U producentskoj reklami za njega se kaže: 
„Film se bavi ljudima našeg dijela svijeta koji žive po nepisanim zakonima srca. Do dana današnjega oni su sačuvali strahopoštovanje pred pobratimstvom kao svetim moralnim zakonom. U ambijentu starih tradiranih običaja, koji po iskonskom nagonu u sebi spajaju viteški duh, prkosnu strast i tamno praznovjerje, otmica djevojke važila je kao hrabri čin muškosti. – Filmska priča uzeta je iz jedne stare jugoslavenske kronike. Nju uokviruju stoljećima tradirane, stare, divlje i tugaljive melodije koje se u Bosni još uvijek pjevaju. Njihova melodika, koja se ne zaboravlja lako, ovdje je po prvi put zabilježena magnetofonski.“ (Dies academicus u čast dr. fra Ignacija Gavrana. Zbornik, Zagreb 1999, str. 91-119)

Prema starim izvještajima sa njemačkog filmportala, film je punio dvorane širom Evrope. Posebno je bio gledan u Njemačkoj, Austriji, Mađarskoj i Češkoj. Ne postoje podaci o prikazivanju ovog filma kod nas, jer je pripadao kinematografiji Trećeg rajha.





Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen