Sonntag, 14. Februar 2016

Sjećanje na Veležov turnir

sa 4. Februarskog turnira 1968. godine, Željo-Velež, iz arhive Jasmina Drljevića

Povodom 14. februara Dana oslobođenja Mostara

Fudbalski turnir u Mostaru, poznat i kao „Februarski turnir“, održan je prvi put 1965. godine na stadionu pod Bijelim brijegom.

Turnir je ustanovljen u čast godišnjice oslobođenja Mostara, 14. februara 1945. godine. U premijernom izdanju turnira, pobjednik je bio domaćin Velež, a učestvovali su i Budućnost iz Titograda (današnje Podgorice), splitski Hajduk i tuzlanska Sloboda.
Vrijedi zapamtiti:
Turnir je imao 28 izdanja, prvo 1958. a poslednje 1992. Godine
Učestvovale su 34 ekipe.
Velež je rekorder sa 15 osvojenih turnira. Sarajevski Željezničar i beogradski Partizan slavili su po tri puta, dok su zagrebački Dinamo, Hajduk, beogradska Crvena zvezda, reprezentacija SSSR-a i bečki Rapid po jedanput osvojili trofej.
Dva turnira nisu imala pobjednika – 1966. godine održana je fubalska revija sa pet ekipa, dok je 1979. godine, poslije prvog dana, turnir prekinut zbog smrti tadašnjeg drugog čovjeka Jugoslavije iza Josipa Broza Tita – Edvarda Kardelja.
Napadać Veleža, “princ sa Neretve” Dušan Duško Bajević je sa 22 gola najbolji strijelac turnira.
Rekordnu pobjedu ostvario je Velež 9. februara 1980. godine protiv Dinama. 9:2. Interesantno je da su Blaž Slišković i Vladimir Skočajić bili četvorostruki strijelci.
Na turniru je učestvovalo 14 stranih ekipa. Prvi gost bio je mađarski Diožđer iz Đera 1968. godine. Kasnijih godina u Mostar su dolazili mađarski Honved, MTK, Vašaš i Ujpešt Doža, austrijski Rapid i Šturm, ćehoslovačka Slavija, rumunski Bakau, istočnonjemački Magdeburg, švajcarski Lucern, iranski Tadž, sovjetske ekipe Lokomotive iz Moskve i Dinama iz Tbilisija.
Učestvovale su i dve reprezentacije – SSSR-a i Poljske. Poljaci su 1974. godine na turnir doputovali sa možda najtalentovanijom generacijom u svojoj istoriji – Šmudla, Kasperčak, Lato, Šarmah i drugovi su samo pola godine kasnije osvojili treće mjesto na Svjetskom šampionatu u Nemačkoj, a 1976. godine u Montrealu postali olimpijski pobednici. Ali su u finalu Mostarskog turnira naišli na izuzetno raspoloženog domaćina, koji ih je golovima Vahida Halilhodžića, Duška Bajevića i Franje Vladića deklasirao sa 3:0.
Dio tradicije bila je i kiša koja je gotovo uvek padala za vreme odigravanja turnira, zbog čega su se utakmice neretko igrale na terenu koji je više ličio na oranicu nego na travnatu površinu.


(sa Rođenim za rođendan)

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen