Talas euforije

Sportski komentatori vole da koriste riječi“talas euforije“ čim raspoloženje u gledalištu, uz sportska borilišta, bilo koje vrste, bude malo više nego uobičajeno. Svaka La Ola na nekom sportskom takmičenju vrlo brzo se pretvori u jedan čudovišno, beskrajni talas.

Prema riječnicima stranih riječi euforija je povećano osjećanje radosti, percepcija ekstremne sreće, ekscesivnog optimizma i povećane motorne aktivnosti, koja iznenada prelazi u rasploženje većih razmjera.

Svako onaj ko želi da doživi ovakvo „povećano rspoloženje“, treba barem jednom da ode, da doživi scenario pod imenom „Nightrace“, Noćna trka, u austrijskom Schladmingu, gdje se značenje euforije svake godine ponovo otkriva.

To se dešava prilikom skijaškog slaloma, kakav je bio krajem januara, kada je 80 najboljih svjetskih slalomaša, pred 45 hiljada oduševljenih gledalaca ulijetalo u ciljnu ravninu, kao da ih je tamo usisavala snaga nekog moćnog usisivača. Nakon 582 metra ledene glatke piste, te ludim nagibom piste pred samim ciljem, razliježe se euforija svih euforija, uz zaglušujuće poklike i aplauz, nakon ulaska u cilj Marcela Hirschera, Felixa Neureutere & Co.

Pri tome se slalomaši spuste pistom Planai dugom 582 metra, savladaju visinsku razliku od 218 metara, uz nagib 52%. Ekstremno ledena pista prilikom trke je tvrda kao beton.

„Toliko sam uživao u ovom trenutku, nakon brojnih povreda i teških trenutaka, sve je bilo gigntski, koža mi se ježila“, rekao je nakon trke Neureuter, iako je na kraju bio tek osmi.

Ali, i to je bio vrlo euforično.

(focus)

(spagos)