Lovnica je planina u Bosni i Hercegovini. Nalazi se na teritoriji općine Konjic, oko 27 kilometara jugozapadno od Sarajeva. Najviši vrh planine je na 1.856 m i pored vrha Visočica drugi je najviši vrh na području općine Konjic. Dio je planinskog lanca Dinarida.
Nalazi se na granici regija Bosne i Hercegovine, južno od Bjelašnice, sjeverno od Visočice i zapadno od Zelengora. Teren oko Lovnice je brdovit prema sjeveru i planinski prema jugu.
Najbliža najviša tačka je Krvavac (2.062 metara nadmorske visine) drugi najviši vrh Bjelašnice a koji se nalazi nekoliko kilometara sjeverno. Najbliža veća lokalna zajednica je Konjic, 15,5 km zapadno od Lovnice. U blizini Lovnice nalazi se i naselje Lukomir a jugoistočno od ovog vrha protiče i rijeka Rakitnica poznata po kanjonu i brojnim slapovima i vodopadima.
Naselje Lukomir
Naselje Lukomir je planinsko selo koje se nalazi na južnim obroncima Bjelašnice na 1495 metara nadmorske visine, što ga čini najvišim naseljenim mjestom Bosne i Hercegovine i jedinim preko 1300 m. Na osnovu stećaka koji se nalaze u selu i koji potiču iz 14. i 15. vijeka, vjeruje se da je selo bilo naseljeno i prije više stotina godina.
Kulturni krajolik – selo Lukomir (Gornji Lukomir), proglašeno je za nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine.
Nacionalni spomenik čine objekti smješteni u selu Lukomir (96 objekata, od čega 46 stambenih objekata, 49 privrednih objekata i objekat bivše škole), nekropola sa 18 stećaka na lokalitetu Vlaško groblje i nekropola sa devet stećaka na lokalitetu Jezerine.
Lukomir je poput živog etno muzeja, u kojem se praktikuju običaji nomadskih plemena i živi tradicionalnim načinom života Dinarskih gorštaka. Bitan je dio historijskog, kulturnog, arhitektonskog i ambijentalnog naslijeđa BiH, a stećci raštrkani oko sela govore da je ono bilo naseljeno još u 14. i 15. vijeku.
Stanovništvo Lukomira vodi porijeklo sa Podveležja, suhog platoa u Hercegovini. Polunomadska plemena ovčara ljeti su se zbog nedostatka vode sa velikim stadima selila na bogate pašnjake Bjelašnice. Većina ih se trajno nastanila u kanjonu Rakitnice, a kasnije i na mjestu današnjeg Lukomira.
Gradeći sezonska naselja, koja su kasnije prerasla u selo, tu su se većinom naseljavali pripadnici plemena Čomor i Masleša, što su danas jedine porodice koje žive u Lukomiru.
Sprva je postojalo samo selo Donji Lukomir, udaljeno oko 3 kilometra od današnjeg sela.
Početkom 20. vijeka Gornji Lukomir se spominje kao ljetno selo, mjesto gdje stanovnici Donjeg Lukomira dovode stoku na ispašu, da bi oko 1950. godine stanovništvo preselilo u Gornji Lukomir zbog bolje povezanosti sa ostatkom svijeta.
Selo je jedinstveno po kamenim kućama prekrivenim hrastovom, jelovom i bukovom šimlom. Kuće imaju četvrtastu osnovu sa ložištem u sredini, a na kamenim zidovima postavljeni su mali prozori. Prilikom izgradnje domova stanovnici su se prilagodili posebnostima terena i surovoj planinskoj klimi.
Kanjon Rakitnice
Kanjon rijeke Rakitnice nalazi se približno 800 metara ispod Lukomira.
Kanjon rijeke Rakitnice svojom ljepotom i jedinstvenošću plijeni pažnju najodvažnijih avanturista, jer svima onima koji uživaju u ronjenju, plivanju, pješačenju, spuštanju niz užad, penjanju, skakanju u vodu, omogućava da na poseban način kroz organizovane canyoning ture dožive netaknutu prirodu koja krije endemske primjerke flore i faune.
(Mostarski.ba, planinarenje.ba, Aljazeera.ba)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen