Mocarela – može u pizzu, u salatu, a može i solo

Mocarela je sir duge tradicije

Da bi se napravio dobar kapreze, neophodna je dobra mocarela, a najbolja je "mocarela di bufala", tj. ona koja se pravi od bivoljeg mlijeka

Mocarela je jedna od omiljenih vrsta sira - može na pizzu, u salatu, a može se jesti i solo. Postojbina joj je Itali­ja, u kojoj se i dalje pravi najbolja mocarela. Prema izradi mocarele posebno je čuven grad Amaseno. U ovo doba godine ljudi širom Italije uživaju u salati kapreze, koja potječe s otoka Kapri, a pravi se od paradajza,   mocarele i svježeg bosiljka. Da bi se napravio dobar kapreze neophodna je dobra mo­carela, a najbolja je "mo­carela di bufala", tj. ona koja se pravi od bivoljeg mlijeka. Recepturu za mo-carelu od bivoljeg mlijeka osmislili su u 3. stoljeću redovnici samostana Sar Lorenzo di Capua na jugu Italije. Bivolice su u to do­ba bile glavne hraniteljice pa su se imućnima smatrale porodice koje su ih imale. Proizvodnja moca­rele pravi je ručni rad i vrlo zahtjevan, posebno ako se radi od bivoljeg mlijeka, koje treba imati barem 50 posto mliječne masti. Mli­ječni skorup stoji u sirutki, a nakon toga se prelijeva vrelom vodom koja, zani­mljivo, ne smije biti kipuća nego na temperaturi do 80 Celzijevig stepeni. Skorup se tada pažljivo miješa drvenim lopatama kako se ne bi zgrudvao, a kako postaje sve kompaktniji - gnječi se... Mocarela se proizvodi u različitim ve­ličinama, od veličine jed­nog zalogaja, takozvane bokončini mocarele. do velikih kugli od po kilo­gram. Postoji i mocarela koja se pravi od kravljeg mlijeka ili dimljena moca­rela, ali "mocarela di bufola" važi za najbolju.

(avaz)

Nekad bilo: Velež protiv Čelika

26. august 1979. godine

Ove jeseni Velež u svakom kolu igra odlučujuću utakmicu. Bodovi su mu neophodno potrebni kako bi se barem približio magičnoj letvici između desetog i jedanaestog mjesta. Bodovi mu trebaju, a još nema igre kojom bi ih osvajao. Danas,Velež ovakav kakav je, ide u goste Čeliku na Bilino Polje. Čelik je ove godine u dobroj formi.
Iz arhive Enesa Vukotića jutros izroni izvještaj sa davno odigrane utakmice između ova dva protivnika. Sezona 1979/80. datum 26. augusta 1979. godine. Pod Bijelim Brijegom: Velež-Čelik 5:1.
Bili bi sretni kad danas ne bi bio isti rezultat, ali u korist Čelika.
Preokret mora doći kad-tad. A dotle nada.

(spagos)

Kina: Napukla staklena staza za turiste

Kina nas u zadnje vrijeme sve češće iznenađuje izgradnjom objekata koji graniče sa zdravom pameti. Prije nekoliko dana, turistima je na korišten predata staza sa staklenim dnom na visini od oko 1000 metara iznad okoline, na Yuntai Mountain, u Henanu u centralnoj Kini.

Svaka od ovih atrakcija je na granici opasnosti po život, a upravo tako nešto se desilo na ovoj najnovijoj stazi, nekoliko dana nakon otvaranja, kad je jednom turisti ispala metalna čaša i tom prilikom stakleni pod staze je napukao. To je dovelo do panike među turistima. Nakon ovog incidenta, posjeta staklenoj stazi je obustavljena. Turisti su svoj doživljaj podijelili na društvenoj mreži Weibo, što je kineski ekvivalent twitteru.

U upravi su potvrdili da je došlo do incidenta kad je jednom turisti iz ruke ispala metalna šolja, zbog čega je došlo do pucaja samo jednog od tri sloja stakla od koga je platforma napravljena, a turisti ni u jednom trenutku nisu bili u životnoj opasanosti.

Slike i komentari su objavljeni u kineskom časopisu Peoples Daily Online.
(izvor:dailymail)

Smail Špago 
(Novasloboda.ba)

Aktuelno voće - Mandarine

Prema istraživanjima, konzumiranjem ovog voća možete se zaštititi od srčanog udara, dijabetesa, moždanog udara, kao i pretilosti

Sezona je mandarina, štandovi na pijacama i u trgovinama obiluju narandžastom bojom, što treba iskoris­titi.

Mandarina je omiljeno voće mnogih jer, osim što je sočna, lako ju je guliti, zbog čega se može jesti svugdje i u svako vnjeme,

Znamo da je u ovim hladnim danima u organizam potrebno unositi što više vita­mina C, kojeg najviše možemo naći u citrusnim voćkama kao što su mandarine, limun, narandža i grejp.

U 100 grama mandarina ima samo 34 kalorije, 30 mg vitamina C, što je dvostru­ko više od narandže, a razgradnjom beta-karotena dobivamo vitamin A, koji je vrlo važan za dobar vid i lijepu kožu. Mandarine sadrže i folnu kiselinu, kalij, željezo, magnezij, važne vitamine B1, B2 i B3, te vlakna koja su neophodna za uravnoteženu probavu. Zbog svog diuretičkog svojstva, pomažu i u borbi protiv celulita.

Prema istraživanjima, konzumiranjem ovog voća možete se zaštititi od srčanog udara, dijabetesa, moždanog udara, kao i pretilosti.

Svježe iscijeđen sok mandarine sa­vršen je odabir za dobar početak dana. Ako ste tokom sedmice izloženi stresu, neprimjerenoj prehrani i poteškoćama u probavnom sistemu, predlažemo detoksikaciju organizma uz mirisne mandarine.

Važno je koru mandarine ne bacati. Ukoliko se radi o neprskanom plodu, oguljenu koricu nasjeckajte na komadiće te osušite. Osušena kora mandarine može se tokom dugih i oskudnih hladnih dana dodavati u kolače, kompote ili čajeve.

(avaz)

Iz životinjskog svijeta: Borba za opstanak

U pustinjama s minimalnim količinama hranjivih materija, kao i na visokim vjetrovitim planinskim vrhovima, uopšte, tamo gdje jedva dotiče hrane, životnije i biljke se koriste začuđujućim trikovima u borbi protiv drugih, pripadali istoj vrsti ili ne, ako se radi u vlastitom opstanku. Britanska „Royal Society of Biology” svake godine raspisuje konkurs za najbolje fotografije godine iz prirode, čiji je moto „konflikti preživljavanja”.

Ove godine, nagradu je dobila Barbara Stanley sa fotografijom iz nacionalnog parka Impalas u Namibiji. Jedan od članova žirija je odluku pbrazložio riječima: „Bili smo fascinirani kako se dramatični momenti tako senzitivno insceniraju” Kroz borbu, mužjaci Impale raščišćavaju redosljed parenja.

Mošusna goveda zaziru jedno od drugog zbog snage i veličine, kako bi izbjegli povrede tokom borbe. A ako dođe do sukoba, onda je to žestoka borba. Do toga posebno dolazi krajem avgusta, kada počinje sezona parenja, kada mužjaci štite izabirano krdo ženki od suparnika.

Parazit, crv sisavac, Leucochloridium paradoxum, smješta se u kučicu puža. Tamo pušta pipke koji izgledaju poput gusjenica, kako bi privukli ptice. Parazit živi u mraku puževe kućice, a čim dođe na svjetlo dana, bude brzo pojeden, a onda nesretna ptica koja ga je pojela postaje njegov sljedeći nosilac. Nakon što ga ptica izbaci kroz izmet, crv dolazi na biljke koje jedu puževi, i tako se krug zatvara.

U Južnoj Africi ljudu su posebno zabrinuti zbog ribljeg fonda. Ribe se tamo izlovljuju i već su došle u kritičnu situaciju opstanka, što je opet dovelo do ugrožavanja opstanka nekoliko vrsta ptica, koje se bore „za posljednju sardinu”.

U isto vrijeme, načinjen je snimak kako dvije žabe vode ljubav u „malo vode” na listu jednog lotosa u Indiji.

Vrsta lisnatih osa (Pristiphora testacea) odlaže svoja jaja na listu breze. Fotografija pokazuje jednog crvenog mrava na listu. Larve izležene iz jaja su se odjednom počele sinhronizovano kretati, tako da izgleda kao jedan veliki organizam, što zbunjuje napadača. Istom metodom one plaše i gladne ptice. koje se zalete na plijen.
(izvor:web)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

O gradskom derbiju u Mostaru na mondofutbol

O gradskom derbiju u Mostaru pod naslovom “Mostar derby” na stranicama portala mondofutbol.com pisali su novinari Francesco Fiumi i Bruno Bottaro.

Tekst prenosimo u originalu.

Mostar derby

di Francesco Fiumi (@FFiumi) e Bruno Bottaro (@br1bottaro)

Foto: Bruno Bottaro e Francesco Fiumi ©mondofutbol.com

Fudbalski Klub Velež – Hrvatski športski klub Zrinjski: se non si trattasse di uno dei derby più sentiti e caldi del mondo, probabilmente non ci sarebbero altri motivi per raccontarlo.

Non avrebbe praticamente senso parlare di una partita tra la seconda e la penultima del campionato della Bosnia ed Erzegovina: il livello tecnico espresso nei 90’ è piuttosto modesto, rare le occasioni da rete, inclusa quella dell’unico gol del match che regala il successo agli ospiti. Il colpo di testa di Stojkić viene prima salvato dall’estremo difensore del Velež, ma poi la sfera rimpalla su Peco e finisce in rete in maniera quasi tragicomica.

Eppure, siamo a Mostar, seduti in una stanza d’albergo tormentata dalla voce del muezzin della moschea adiacente, e riusciamo a fatica a rimettere insieme i pezzi della giornata.

Siamo frastornati, ciò che abbiamo visto oggi trascende letteralmente il gioco del calcio.

Detto infatti della povertà di gioco mostrata dai 22 in campo, quello che conta è veramente tutto ciò che ruota intorno a questa iconica sfida, anche per noi.

Sono da poco passate le 13, siamo seduti al tavolino del bar più anacronistico dei Balcani. Da fuori sembra un edificio in rovina, la porta si apre a stento su una piccola sala con le pareti in legno impregnate di fumo. Gli avventori non conoscono mezza parola della lingua di Shakespeare, ma un “Dobro jutro. Sarajevsko pivo, hvala” è più che sufficiente a farci servire due birre ghiacciate. Le beviamo con calma, organizzando gli spostamenti della giornata, mentre con la coda dell’occhio fissiamo un drappo colorato appeso alla parete. Ritrae Josip Broz, il maresciallo Tito, su sfondo rosso, il colore predominante del piccolo bar, come sancito dalla sciarpa del Velež appesa alla parete.

Nemmeno il tempo di due sorsi di birra e di una sigaretta che entra un uomo sulla quarantina vestito da muratore. Sguardo fermo, si toglie i guanti e viene verso di noi. “Parlate inglese?”, domanda. Premesso che di certo non sapremmo come rispondergli in bosniaco, per evitare problemi di sorta, non ci resta che fare un cenno di assenso con la testa.

“Sono Asmir, il fratello di Adnan. Mi ha detto di venire a cercarvi e di portarvi da lui”: ci rilassiamo immediatamente e lo salutiamo sollevati.

Adnan è il nostro uomo per la giornata, o almeno dovrebbe esserlo, visto che a due ore dalla partita ci informa con un messaggio su Viber che non riuscirà a presentarsi all’appuntamento concordato per problemi di lavoro.

Lo scenario che ci si apriva a quel punto non era dei più rassicuranti.

Adnan si dimostrava piuttosto possibilista sul fatto che avremmo potuto bussare comunque alla porta della Red Army(il gruppo ultras più importante dei Rođeni del Velež) e chiedere di andare alla partita con loro. Ci aveva portati lui stesso a conoscerli la sera prima, erano sembrati piuttosto tranquilli, una media di un metro e novanta per cento chili, ma tranquilli. La sua presenza, però, aveva certamente fatto la differenza: a questo punto l’idea di ripresentarci da soli nel loro covo non sembrava esattamente una pensata geniale.

Tutto però si risolve con Asmir che ci dice che Adnan ci sta aspettando in una traversa della via principale.

Lo incontriamo poco dopo, tempo di due chiacchiere e ci ha già chiamato un taxi per mandarci allo stadio. Lo dividiamo con due ragazze francesi e un americano, ospiti dell’ostello gestito dai due fratelli. Il tragitto in taxi verso lo Stadion Vrapčići marca subito la differenza di approccio dei due gruppi: appena raccontiamo chi siamo e perché siamo a Mostar, i tre compagni di viaggio ci guardano come se fossimo due pazzi pronti a rischiare la pelle. Una volta davanti all’ingresso principale, la dodicesima volta che il ragazzo americano dice soccer invece di football ci fa capire di dover andare per la nostra strada. Alla faccia delle tre email mandate al club nell’ultimo mese, riusciamo finalmente ad ottenere due accrediti stampa sul posto.

Siamo dentro, meno di un’ora al fischio d’inizio.

Pettorine azzurre con scritto “Press”, un lungo viaggio sulle spalle e tanta adrenalina nelle vene: l’atmosfera inizia ad essere elettrica. L’accredito ottenuto all’ultimo ci permette di attraversare il campo come vogliamo mentre Edin, l’uomo incontrato appena fuori dallo stadio, ci consiglia di prendere posto sulla tribuna stampa.

Una rapida occhiata all’impianto ci suggerisce di fare l’esatto contrario.

La zona riservata ai giornalisti al Vrapčići è un pericolante agglomerato di alluminio, dunque decidiamo di respirare il derby di Mostar nel posto migliore, direttamente sul campo. Il piano è semplice: Bruno sotto il settore ospiti dello Zrinjski, ancora vuoto; Francesco sotto la Red Army del Velež.

Calcio d’inizio.

Ai cori roboanti della Red Army non risponde nessuno: i tifosi dello Zrinjski vengono infatti scortati dentro dieci minuti dopo il calcio d’inizio. Un cordone di poliziotti si prepara all’arrivo dei 250 ultras (questa la cifra riportata dal Dnevni List preso in edicola in mattinata). La scena è surreale, ben diversa dalle aspettative. Alle maglie bianche scese sul terreno di gioco semi-fangoso del Vrapčići si contrappone il colore nero, onnipresente sui vessilli imperiosi dei tifosi dello Zrinjski. Qualche vistoso diverbio con le autorità del luogo ed infine la massa nera prende posto sul piccolo ma infernale settore ospiti.

Dall’altra parte dello stadio, invece, la Red Army è meravigliosa da guardare, soprattutto da sotto il loro settore. L’odio verso gli ospiti si legge sui volti dei tifosi del Velež, andrebbero a fargli la festa, se solo potessero. Nessun contatto tra le due tifoserie, solo tanto disprezzo urlato a squarciagola, a cominciare da “Ubi ubi ustaše!”, il coro preferito di tutte le tifoserie di sinistra di questa parte del mondo. Per la cronaca, ustaše si riferisce agli ustascia di Ante Pavelić, ubi vuol dire uccidere.

Nemmeno la morte, però, riuscirà mai a separare la Red Army dal Velež, perché il motto degli ultras della parte est di Mostar è una vera e propria sentenza: “Mostar u srcu, Velež do groba”, Mostar nel cuore, il Velež anche nella tomba.

L’impressione è che in mezzo a una tremenda crisi di gioco e risultati, dopo essere stati cacciati dal proprio legittimo stadio (lo Stadion pod Bijelim Brijegom, antica casa del Velež situata nella parte ovest della città, oggi ospita le partite dello Zrijnski) al club non restino ormai altro che suoi meravigliosi sostenitori.

Il derby divampa.

Si cercano subito, le due tifoserie: i neo-arrivati chiamano, la Red Army risponde. A mettere d’accordo tutti ci pensa il campo, pronto a donare il verdetto più amaro ai padroni di casa, già penultimi in classifica e lontani dai fasti della loro storia. Passa lo Zrinjski con il suo numero 16, e la massa nera esplode di gioia. Sulle tribune del Vrapčići cade il silenzio, anche se per poco. La Red Army prova a rialzare il morale dei suoi ragazzi, invano.

Quarantacinque minuti se ne sono già andati, l’arbitro fischia.

Noi ci ritroviamo in mezzo al terreno di gioco travolti dalle emozioni, raccontate e vissute in questi giorni che ci hanno trasportato tra i Balcani. Ed era solo l’inizio. Perché nell’avvio del secondo tempo è la Red Army a far sapere al portiere dello Zrinjski che non sarebbe stata una ripresa semplice.

Subito un bengala tra i pali, un’anteprima della vera e propria sospensione del match: passa qualche minuto, non si gioca più.

La gradinata dei Rođeni del Velež tira in campo tutto ciò che capita. A nulla serve l’intervento del capitano Darko Maletic, che sconsolato cammina verso il tunnel degli spogliatoi. Alle sue spalle, una nuvola di fumo e cori scandisce il tempo.

Tutto si ferma.

Per diversi istanti la montagna Velež è l’unico oggetto visibile.

Gli arbitri provano a riportare l’ordine, il fumo si dirada. Ma qualcosa è cambiato, il Velež prova a credere nella rimonta. Qualche tentativo sotto la curva di casa non basta: lo Zrinjski è padrone del campo, il pallone scorre verso un’unica direzione: il novantesimo, minuto in cui il capitano del Velež, Darko Maletic, viene espulso. Profondo rosso, il derby è dello Zrinjski, i cui tifosi sono stati accompagnati fuori all’80’ dall’immancabile cordone di polizia.

Resta solo la Red Army, possente anche in uno dei momenti più difficili della sua storia.

Indimenticabile Mostar.

Don’t forget.

ABOUT POST AUTHOR

Francesco Fiumi

Autore per MondoFutbol e un master in Sport Business presso Leeds Beckett University. Ha lavorato nel Press Office di FC Internazionale. Scrive su footballnerds.it e ha visto l'Everest, una volta.

http://www.mondofutbol.com/mostar-derby/

(izvor:mondofutbol)

Preko svake granice i više od toga

Došlo je vrijeme u kome živjeti normalno više nije dovoljno. Mnogi traže neku dodatnu avanturu u obliku vrha planine od osam hiljada metara, let vazduhom kao ptica, ili avantura zvana ultra marathon. Hobi sportisti svojim ekstremnim sportskim aktivnostima pravazilaze granice ljudskih mogućnosti. U prilogu evo nekoliko primjera preko granica ljudskih mogućnosti:

– Bez sajle i osiguranja: Alex Honnold je sigurno najbolji svjetski solo penjač. Na ovim slikama se vidi kako savladava najopsanije stijene na litici u Nacionalnom parku Yosemite u SAD, na visini od 600 metara. Sa sobom, pri tom, nije imao ništa od opreme.

– Španjac Aniol Serrasoles spušta se kanuom niz 40 metara visoki vodopad. O tome on kaže: „Tako visok koktel hormona dobijam jedino kad sam u kajaku”.

– Drugi svojim disciplinama daju već neke nove nazive, kao što je vodeni biatlon, kada nakon spuštanja preko bijelog snježnog praha odmah oblače kupaće gaćice i skaču u ledenu vodu. To bi se istovremeno moglo nazvati ekstremna promjena.

– A da se već nekoliko zadnjih godina na usponu na Mt Everest pojavljuje gužva pod samim vrhom, svjedoci smo putem fotografija iz medija. Iako uspon košta kao neki automobil srednje klase, svake godine se sve više interesenata prijavljuje za ovu avanturu, u kojoj nekoliko njih, takođe, izgubi život.

– S druge strene, letjeti kao ptica, poseban je izazov za „base jumpere”, kao na ovoj stijeni u Švajcarskoj. Oni sami za te skokove kažu: „Ako uspiješ, junak si, ako ne…?”. Ovo je svakako jedna od najopasnijih vrasta spota na svijetu, pri čemu adrenalin skače do neba.

– Oni koji vole ostati bliže zemlji, nalaze zabavu na mountin bikeu, skačući preko drvenih prepreka i stjenovitih zidova, ili, kako sami kažu, preskaču preko svega što im se nađe na putu:drveća, bregova, jezera, zaljva…

– Neki se zadovoljavaju morem i talasima, ali ne bilo kakvim. Najradije surfaju kad se more ustalasa i kad se podignu ektremno visoki talasi, koje nazivaju monster talasi, kao što to čini Carlos Burle iz Brazila na talasima u portugalskom Nazareu.

Ponuda individualnih graničnih iskustava raste svakodnevno i sve brže. Pri tome se stalno istražuje mogućnost pomjeranja vlastitih granica, a da bi se to postiglo, povećava se nagon i izazov ka novijim avanturama.
(izvor:focus)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Osvježenje, u svakom slučaju!

Monty Dayton show

SAMO ONI SMIJU ZEZATI POLITIČARE: MONTY DAYTON SHOW

MONTY DAYTON SHOW: Na donjem linku može se pogledati prva epizoda. 

Emisija je na programu Hayat TV nedeljom u 21:30. 

epizoda 1 18.10.2015:

https://www.youtube.com/watch?v=LTmqpW5depE

„Sadržaj koji gledate je satiričnog karaktera. Treba ga shvatiti kao dobronamjernu kritiku društva. Svaka sličnost sa stvarnim osobama ili događajima je slučajna.“ 

(TV Hayat)

Kakva će biti zima 2015/16

ekstremno hladna?

najtoplija svih vremena?

Dva oprečna mišljenja

U Dnevnom avazu od 26. oktobra se prenosi analiza sa njemačke web stranice Wettzentrale koju je prenijela veoma popularna meteostranica za HR i BiH, koju prati veliki broj ljudi iz regije, da bi naredna zima mogla ekstremno hladna.

Istog dana njemački Bild na naslobnoj strani donosi kratki tekst u kome se navodi da će nastupajuća zima biti najtoplija zima svih vremena, što potkrijepljuju aktuelnom kompjuterskom prognozom američke meteorološke uprave NOAA. Po njihovoj prognozi zima će biti blaga sa temperaturama u prosjeku većim za 3 stapena od uobičajenih.

Oba teksta u prilogu.

Savjet: U svakom slučaju, svakako obezbjediti kvalitetno grijanje, pa kako god bude.

Sitan znamen: Vatrogasci

Osnivačka skupština dobrovoljnog vatrogasnog društva u Mostaru održana je 25. avgusta 1885. godine i na njoj je za predsjednika jednoglasno izabran okružni predstojnik Vilim Sauerwald (po njemu je nazvana Srednja ulica Sauerwaldovom), a za „zapovjedajućeg pompiera“ gradski mjernik i čuveni mostarski arhitekt Miloš Komadina.

Samo godinu nakon osnivanja Društvo ima 50 aktivnih vatrogasaca.

U početku su se požari po gradu oglašavali topovskim hicima iz Konaka, ali je 1898. godine donesena odluka da se „puca izvan grada“, kako se stanovništvo ne bi uzalud uzbunjivalo, pa su topovi premješteni na Hum.

Ali, ni to nije bilo zadovoljavajuće, jer vatrogasci nisu znali u kome dijelu grada gori, pa su vatrogasce počeli alarmirati telefonima. Tek nakon uvođenja električne struje 1912. godine instalisane su električne sirene u vatrogasnu kulu izgrađenu još 1901. godine.

Priredili: Ismail Braco Čampara / Tibor Vrančić / Smail Špago

novasloboda.ba

Drama Rođenih: Teško je, ali nema predaje

Dragi Kanatlarovski, trener Veleža:

Čeka nas još šet utakmica, dvije uvezane pobjede toliko bi značile ovoj ekipi, kaže strateg Rođenih

Je li pred Veležom, na­kon poraza u subotnjem mostarskom derbiju protiv Zrinjskog, nemoguća misija kada je u pitanju očuvanje premijerligaškog statusa"?  U poređenju s najgorom sezonom u historiji kluba (2002/2003),     kada su "Rođeni" prvi put u historiji napustili društvo najboljih, brojevi su u ovih 13 kola još poražavajući.

U ovom trenutku, Velež je udaljen od mjesta opstanka devet bodova, tri uvezane pobjede anulirale bi taj zaostatak, ali kako ove sezoni igraju "Rođeni", i oni najveći optimisti teško mogu povjerovati u takav scenarij. Bez obzira na sve, trenera. Makedonca Drugog Kanatlarovskog ne napušta optimizam. vjera da se ekipa

može izvući.

- Naš najveći problem je igrački kadar, jer mi iz utak­mice u utakmicu moramo od lijevog beka praviti cen­tralnog defanzivea, od veznjaka pravimo stopere, a takve stvari moraju ostaviti traga na ekipu, na rezultat. No, nećemo se predati. Ja sam optimista, vjerujem da možemo prevazići ovu si­tuaciju. Očekuje nas još pet utakmica, dvije uvezane pobjede toliko bi značile ovoj ekipi. Ne smijemo se predati, nećemo - kaže Ka­natlarovski.

Do kraja jesenjeg dijela sezone Velež ima još pet utakmica, tri igra na do­maćem terenu, dvije zaredom (Rudar Prijedor, Slavl­ja) te Radnik, dok gostuje Čeliku i Borcu. Devet ili de­set bodova u ovom trenutku izgleda poprilično daleko, ali nije ih nemoguće osvoji­ti, No, trebat će ponudili mnogo više nego što smo vidjeli u 13 kola dosada. F.I.

(avaz)

Drama u pozadini sexy slike

Prilikom jednog foto-shootoinga model Ana Pavel, inače miss bikini Irske, pustila je da sve padne sa nje. Istovremeno, u djeliću sekunde, u pozadini slike došlo do pravog pada jednog bicikliste (ili biciklistkinje), što je, takođe, fotografisano.

Fotografija pokazuje mnogo više nego što je prvobitno bilo zamišljeno. Dok je model otkopčala njen BH i pustila ga da padne, u pozadini se pojavila jedna znatiželjna osoba. Slika je na internetu izazvala mnogo smijeha.

Osoba u pozadini je stvarno pala, bez namještanja, a istovremeno se u daljini pojavljuje i tramvaj, što slici daje još više dramatike. Ko je bila osoba na biciklu, do sada nije poznato.

Možda će se nakon ovih slika sama javiti.

I na kraju jedna napomena. Model AQna Pavel je sve ovo izvela u okviru jedne kampanje u prevenciji protiv raka dojke.
(izvor:web)

(Novasloboda.ba)

Bugarska: Izlog udavača

Jednom godišnje u mjestu Stara Zagora, u Bugarskoj, sastaju se brojne familije na jednom sajmu, na kome svoje kćerke predstavljaju budućim kupcima. Međutim, ništa se ne radi protiv volje djevojaka.

Sve se dešava na jednom ogromnom parkingu u blizini željezničke stanice Stara Zagora u planinskom predjelu južne Bugarske. Toga dana, na godišnji sajam, dolaze desetine djevojaka obučenih u balske haljine. Tu se odlučuje o njihovoj sudbini. Preduslov je da se nađe čovjek koji će roditeljima za djevojke ponuditi dovoljno. Cifre se kreće između 5 i 20 hiljada eura.

Sajam se održava jedanput godišnje, a u stvari je neka je vrsta derneka, ili teferiča, sa hiljadama posjetilaca, glasnom muzikom, plesom i brojnim roštiljima.

To je, istovremeno, i godišnji skup majstora, kotlara, iz reda ortodoksnih Roma, koji žive u Bugarskoj i okolnim zemljama, koji su do danas ostali vjerni svom kovačkom zanatu, pravljenju i krpljanju kotlova. Tradicija kazuje da se kotlari najčešće žene između sebe, i da je do sada zabilježeno preko 6 hiljada takvih brakova. Zbog toga jednom godišnje dolaze iz raznih krajeva u Staru Zagoru, kako bi za sina, ili za kćerku našli bračnog partnera.

Ono što je najinteresantnije, djevojke nikada ne budu “prodate” protiv njihove volje, i ovdje se ne radi ni o kakvoj trgovini „bijelim robljem”. Djevojke su čak ponosne na ovu stoljetnu tradiciju, da roditelji traže bračnog druga za svoju djecu, a istovremeno i same znaju šta hoće.

Upoznate su putem savremenih sredstva informisanja, i unaprijed znaju sve o modernom životu, a kako i same kažu, najradije žele što brže i što dalje od sadašnjeg mjesta prebivališta, a pogotovo od tradicionalne uloge žene u domaćinstvu, da rađa djecu i vodi brigu o domaćinstvu. A kolika će biti cijena, za koju će djevojka biti „prodata” zavisi od sposobnosti pogađanja roditelja.

Što je ljepša i mlađa, utoliko je skuplja. Želja djevojke je samo za manji broj roditelja bitan faktor. Važnije je imovinsko stanje budućeg mladoženje, čiji roditelji za svog sina, baš za ovu priliku štede novac od njegovog rođenja. A u suštini, na ovaj način roditelji djevojke žele biti sigurni da njihova kćerka ide u prave ruke.

Istovremeno, kako se bilježi, i neki manje solventni ljudi na ovom sajmu prolaze dobro: u pravilu, rastavljene žene su na ovom sajmu povoljnije za kupovinu.
(izvor:sdz)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Playboy bez golotinje

Kako je ovih dana najavljeno ovih dana, američko izdanje Playboya će uskoro izlaziti bez gološavih slika ljepotica. Na prvi pogled, čini se kao da stranice sportskih časopisa izlaze bez slika fudbalera u dresovima.

Playboy više neće objavljivati fotografije golih devojaka, javlja New York Times. Promjene su dio velikog redizajna kojim će magazin pokušati privući publiku koja se decenijama smanjuje. Magazin će i dalje štampati provokativne fotografije, ali djevojke neće biti gole.
Ideja je da Playboy postane moderniji. Biće tu seks kolumni, istraživačkog novinarstva i umjetnosti. Golotinja je danas postala lako dostupna na internetu i niko više nije spreman da za nju plaća u štampanom obliku. Najviši tiraž magazina je bio 1972. godine ,kada je štampan u 7 miliona primjeraka. U toku 2014. godine prosječan tiraž je bio oko milion primjeraka.

I jedan interesantan podatak: Kad je Hugh Hefner 1953. godine pokrenuo magazin, na naslovnici je bila Marilyn Monroe, a Hefner na taj prvi broj uopšte nije stavio datum, za slučaj da drugi nikad ne izađe. U svom prvom pismu urednika napisao je: „Ako ste muškarac između 18 i 80, Playboy je namijenjen vama. Istoričari medija kažu da je Hefner na taj način revolucionirao i stil života, ali i seksa, kako u Americi tako i u svijetu.
(izvor:webb)

(Novasloboda.ba)

Castel Gandolfo: Idila van velikog grada

Park ljetne papine rezidencije Castel Gondolfo odnedavno je otvoren za posjetioce.

Papa Franjo i preko ljeta boravi u Rimu. Tamo ima previše posla, kako sam kaže. A ljetna rezidencija Castel Gandolfo, prvi put nakon 1626. godine, otvorena je za javnost.

Od tada, u vrijeme ljetnih vrućina, pape su na nekoliko sedmica odlazile u ovu rezidenciju, udaljenu trideset kilometara jugoistočno od Rima. Mjesto leži na Colli Albani, visoko iznad gusto naseljenog velegrada, obavijeno vlažnim vjetrovima, koje smanjuju neizdržljivu ljetnu vrućinu. Stare pinije bacaju svoje sjenke, i stvaraju hladovinu, kao fudbalsko igralište. Na istoku je jezero, Lago Albano, na zapadu more. Papa Johannes Paul II posebno je volio ovo mjesto. Jednom ga je čak nazvao „Vaticano due”, jer je bilo najvažniji državni depandans, njegovo drugo sjedište vlade. U unutrašnjem dvorištu palate stoji još i danas njegov automobil, jedan tamnoplavi BMW 733, iz jednog drugog vremena, sa oznakom SCV1.

Benedikt XVI proveo je prve mjesece nakon njegovog odlaska u penziju u palati apostola, a i ove godine tamo proveo dvije sedmice odmora.

Njegov nasljednik Franciskus je veliki prijetelj štednje i ne voli baš tako ljetnu rezidenciju. Naime, njemu smeta luksuz. Franciskus je svojim službama dao na znanje da neće koristiti ovu palat i da će njegov posao obavljati dole u Rimu, a da bi naradije palatu otvorio za javnost.

I tako je i urađeno, od prije izvjesnog vremena, ta, velom tajne obavijena ljetna rezidencija, otvorena je za javnost, prvi put nakon 1626. godine, kada je napravljena. Stoji na najvišoj tački lijepog sela, kao kruna gornjeg dijela Corso de la Republica.

Za posjetu rezidenciji moli se pristojna odjeća, onako kako se u javnosti može izgledati. U veliku zgradu ulazi se kroz jedan ulaz sa strane, prolazi se kroz dvorište gdje su sa pape, sa balkona, vijekovima celebrirale nedeljne mise za nekoliko stotina vjernika u familijarnom krugu. Na prvom spratu Vatikan je postavio galeriju sa slikama dosadašnjih 51 papom. Krug počinje sa Juliusom II, građanskog imena Giuliano de la Rovere, koji je ostao poznat jer je osnovao švajcarsku gardu. Neke pape su pozirali kao mislioci, drugi u otmjenim pozama, a neki kao brižni pastiri. Pristup privatnim apartmanima, spavaćim sobama, privatnoj kapeli na drugom spratu, zatvoren je za javnost, doduše sa terase se pruža jedinstven ovozemaljski pogled na vulkanska jezera i na Rim, koji leži ispod, u dolini. Sedam brežuljaka izgledaju kao nazadržive tvrdnje. Iz daljine se prepoznaju kupole crkve Svetog Petra, „er cupolone” kako ih Rimljani zovu u njihovim dijalektu. Ovaj pogled je najljepša tajna papine Ljetne rezidencije, uz najveći faktor zavidnosti.

Ponudom u paketu „Full day“ obuhvačene su posjete: muzej Vatikana, Sixtinska kapela, Vatikanski park, Papski vrtovi Castel Gandolfa, sve za jedan dan. Za rezervaciju putem interneta čeka se na red. Od stanice San Pietro, koja pripada Vatikanu, dolazi se direktno u Albano Laziale, a odatle autobusima na Castel Gandolfo. Samo jedan pogled sa terase rezidencije daje čovjeku osjećaj potpune kompenzacije.
(izvor:sdz)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Letvica spasa sve udaljenija

...ista meta, sve veće rastojanje

Veležov brod sve više tone, a poraz u gradskom derbiju protiv Zrinjskog potvrdio je da agoniji Rođenih nema kraja u ovom prvenstvu.

Rastojanje do letvice spasa po broju mjesta ostalo je isto, ali za njen preskok treba sve više bodova. Gledano iz perspektive predzadnjeg mjesta, postaje sve nedostižnija.

Naredne utakmice:

1.11. Čelik -Velež

7.11. Velež – Rudar P.

Vrijeme je: Sa tri na dva

Big Ben: Vrijeme je!

Udarci zvona sata Big Bena iz Londona poznati su širom svijeta. Oni se usko vežu uz pojam Velika Britanija, kao i crvene telefonske govornice, zatim crni zdepasti taksiji, kao i vlažno, svježe i promjenjivo vrijeme.

Ali, uskoro bi zvona na vrhu Elisabeth tornja u Londonu mogla utihnuti. Mnogi britanski mediji su to objavili, citirajući jedan izvještaj iz parlamenta, po kome će uskoro ovaj gigantski sat biti repariran. Kako to stoji u izvještaju, zvono nazvano „The voice of Britain” zašutjeće puna četiri mjeseca, koliko će trajati reperatura. Neuobičajeno dugo. Ali, to neće biti prvi put.

U toku Prvog svjetskog rata, zvono i osvjetljenje sata bili su isključeni pune dvije godine, kako ne bi pomogali u navigaciji njemačkim cepelinima. Prvi put ime Big Ben je tako zazvučalo 1859. godine.

Prethodno je to bio nadimak za najveće zvono od ukupno pet zvona na satu. Danas se pod tim imenom pograzumjeva čitav sat, pa čak i svi tornjevi na Palace of Westminster, britanskog parlamenta. Prečnik sata iznosi skoro sedam metara.

Da bi se sat očistio, čistači moraju napraviti veliki napor, radeći spušteni na sajlama, kao na slici iz avgusta prošle godine.

Međutim, sad se utvrdilo da ne mora samo svjetski poznati sat biti popravljen. Kompletno zdanje Palace of Westminster je u lošem stanju, a njeno renoviranje bi moglo potrajati godinama ili čak i decenijama

Mnogo posla na obalama Temze.

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Mona Lisa za slijepe

Dodirivati rukama sliku na nekoj izložbi je, prije svega, nekulturno, ali i zabranjeno. Na jednoj specijalnoj izložbi slika, koja je bila postavljena u muzeju Prado u Madridu, dodirivanje slika rukama kako je to bilo naglašeno, čak je i veoma poželjno.

Naime, ovaj muzej je organizovao izložbu slika za slijepe, na kojoj su izložene kopije poznatih slika najpoznatijih svjetskih slikara, izrađene 3 D tehnikom u formi reljefa i u originalnoj veličini. Posmatrano iz daljine slike su vjerne originalu, a iz blizine je vidljiv njihov reljef, koji dodirom prstima daje mogućnost pretpostavke perspektive slike.

Posjetiocima je doslovno dozvoljeno da dodiruju slike izložene u ovom muzeju.

O tome organizator izložbe kaže: „Teško je pretpostaviti, kako je nekome ko ne vidi, stvoriti predstavu kako izgleda jedno remek djelo slikarstva. Zbog toga se ovom izložbom pokušava dati informacija na osnovu koje se jedno slikarsko djelo može razumjeti“.

Muzej Prado je ovu izložbu priredio u saradnji sa španskim savezom slijepih, a na njoj su, između ostalih, predstavljene Mona Lisa, Leonarda da Vincija i Suncobran, Francisca de Goye.
(izvor:rp.online)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

BiH – Estonija 4:0 (3:0), Kvalifikacije za odlazak na EURO 2016, žene

Ženska fudbalska reprezentacija Bosne i Hercegovine danas je u Trening centru u Zenici pobijedila selekciju Estonije rezultatom 4:0.

Susret se igrao u okviru drugog kola grupe 7 kvalifikacija za odlazak na Euro, a bh. dame pružile su sjajnu partiju i došle do ubjedljivog trijumfa.

Milena Nikolić je u šestoj minuti dovela bh. reprezentaciju u vodstvo od 1:0, a ista igračica je u 36. minuti udvostručila prednost.

Treći gol na meču Nikolić postiže u 43. minuti, da bi konačnih 4:0 postavila Antonela Radeljić u 73. minuti.

Za našu selekciju igrale su: Envera Hasanbegović, Radeljić, Dijaković (od 46. minute Bektaš), Amira Spahić, Melisa Hasanbegović, Ahmić, Alisa Spahić, Piskić (od 79. minute Hadžić), Lihović (od 77. minute Alibašić), Aleksić i Nikolić.

Našoj reprezentaciji ovo je bila prva pobjeda i nakon dva odigrana kola bh. dame se nalaze na četvrtoj poziciji grupe 7 sa tri osvojena boda.

(Reprezentacija.ba)

Gradskog derbi u znaku - Drugi protiv drugog!

Danas će se na stadionu u Vrapčićima odigrati gradski derbi između Veleža i Zrinjskog. Velež se nalazi na dnu tabele, pretposljijednje mjesto, ili drugi odpozadi. Zrinjski ove godine igra odlično i nalazi se na drugom mjestu tabele.
U današnjem derbiju Veležu su jedna dobra partija i pobjeda imperativ, a Zrinjskom su bodovi itekako potrebni u borbi za sami vrh tabele.
Navijači Rođenih ne ostavljaju Velež ni u ovim, možda najsudbonosnijim trenucima u njegovoj istoriji.
Uoči derbija navijači su na jednoj zgradi u Fejićevoj ulici napravili instalaciju, izvjesili su ogroman dres Rođenih i na taj način pokazali svoju privrženost i podršku klubu.
Neka danas bude sa srećom. neka pobjedi bolji.
Neka taj bolji danas bude Velež.

tabela Premijer lige uoči 13. kola

Za raju i navijače Rođenih van Mostara:

Direktan TV prijenos
Subotnji derbi iz Vrapčića može se pratiti i putem direktnog TV prijenosa na BHT1, s početkom u 14.15.

Polarna sova: Perfektna kamuflaža

Tek na drugi, ili treći pogled, na slici se može primijetiti polarna sova, kako drijema na grani u jednoj šumi u Finskoj. Ona se perfektno uklopila u snježnu okolinu njenog životnog prostora.

Polarna sova, koja još ima nazive japanska, ili laponska sova (lat. Strix nebulosa) pripada porodici sova, a za razliku od šumske sove pripada vrsti velikih sova, dužine tijela od 61 do 84 cm i rasponom krila u prosjeku od 140 cm. Lovi uglavnom noću. Ima velike oči sa žutim beonjačama i nema ušne ćube.

Ne nalazi na IUCN crvenoj listi. Procjenjuje da za nju nema brige, jer je široko rasprostranjena i ima ih u velikom broju.
(izvor:focus)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Tipično Mostarski: Reci, dobro sam!

na Korzu kao nakad

Nešto iz Danske po Mostarski: Bio ja hasta i nakon ozdravljenja šetam sa jaranom rah. Fazlom Buljubašićem i koga god susretnemo razmjenimo ono uobičajeno....đe si, šta ima. Ja ponekom rekoh kako nisam baš najbolje. Nastavljamo mi šetnju kad će ti meni Fazla...Colega, maajke ti od sad svakom samo govori DOBRO SAM HVALA BOGU. Što bola Fazla, priupitah ja, a on će ti meni...MOJ COLEGA TO TI JE ZATO NEK PRIJATELJIMA BUDE DRAGO ŠTO TI JE DOBRO, A DUŠMANI NEK CRKNU JER TI JE DOBRO. Eto tako je govorio moj "brat" Fazlija-Fazla Buljubašić. Rahmet mu lijepoj duši.

(colega/gacebook)

Toranj u Pizzi: I dalje se naginje

Posjetioci poziraju kao da žele da podupru toranj u Pizi i pri tome pomognu da se ne naginje više. Uprkos svemu, ovaj toranj već više od 800 godina prkosi gravitaciji.

A kako pokazuju najnoviji podaci mjerenja, izgleda da će Krivi toranj u Pizi i dalje nastaviti da se naginje, a sada je u prilično stabilnom stanju.

Već više od dvanaest godina nakon obimnih radova na temeljima, ova još nezavršena građevina nije povećala svoj nagib. Stručnjaci sa Imperijalnog koledža u Londonu kažu da su uspjeli da ovaj mermerni zvonik usprave za 48 cm i da smanje njegovu iskošenost za oko 10 procenata, što je usporilo prethodno predviđani siguran pad.

To nije bilo nimalo lako. Mnogi pokušaji da se stabilizuje ovaj sedmospratni, 55 metara visoki toranj, građen od 1173. do 1370. godine na muljevitoj ilovači, nisu davali rezultate. Do sadašnjeg stabilnijeg stanja doveo je postupak uklanjanja tla, odnosno potkopavanja temelja, uz pravljenje bušotina kako bi se ograničilo prisustvo podzemnih voda. Sada se strahuje samo od velikog zemljotresa. Inače, više nema drugih opasnosti da se toranj ponovo znatnije nagne, tvrde stručnjaci sa koledža.
(izvor: GEO)

Smail Špago
(Novasloboda.ba)

Šipak spasilac srca

Liječi izvana i iznutra

Sastojci nara sprečavaju rast raka dojke, prostate, debelog crijeva, leukemiju te promjene koje potiču rast tumora

Mnoge studije potvrdile su da nar pozitivno djeluje na kadiovaskularmi, nervni i koštani sistem. Nar je odličan izvor vitamna B5, kalija, prirodnih fenola poput elagitanina i flavonoda. Sto miligrama nara sadrži 16 posto preporučene dnev­ne količine vitamina C. Sadrži fitohemikalije koje potiču stvaranje serotonma za bolje raspoloženje i estrogena za održavanje koštane mase. Ovo otkriće iznimno je bitno za prevenciju osteoporoze. Klinička istraživanja poka­zuju da tvari koje nalazimo samo u naru, zvane punicalagini, pogoduju zdravlju srca i krvnih žila. Smanjuju holesterol i krvni pritisak te ubrzavaju otapanje naslaga u žilama nastalih od ateroskleroze. Uz korist za srce i krvne žile, sastojci nara sprečavaju rast raka dojke, prostate, de­belog crijeva, leukemiju te promjene koje potiču rast tu­mora. Dokazano je da čaša soka od nara dnevno ima snažnije antioksidativno djelovanje od čaše crnog vina ili zelenog čaja, dok ekstrakt nara djelu­je i do deset puta jace. Za podizanje imuniteta i prevenciju zdravstvenih pore­mećaja stručnjaci prepo­ručuju dnevno konzumiranje 2,5 decilitara svježe cijedenog ili kvalitetnog kupov­nog soka nara.

(avaz)