U sjećanju: Bata Živojinović

Što bi rekli, odlaze nam raja. Bezbroj snimljenih filmova. U Mostaru je boravio u vrijeme snimanja filma "Derviš i smrt". Gurali smo se oko filmske ekipe, bili statisti. Sa Batom smo snimali čitav jedan dan u predvorjU Koski Mehmed pašine džamije, a kasnija smo u filmu vidjeli da je to bila završna scena. Nas desetak statista, i Bata. Kad smo odigrali scenu onako kako je to režiser zahtjevao, okrenuo se nama statistima, nasmijao i namignuo.
(spagos)

Bard srbijanskog glumišta, velikan Velimir Bata Živojinović iza koga su ostale nebrojene i nezaboravne uloge, nakon duge i teške bolesti preminuo je sinoć u 22,45 sati u bolnici „Sveti Sava“ u Beogradu u 83. godini, javljaju srbijanski mediji.

Zdravlje Bate Živojinovića naglo se pogoršalo neposredno prije vaskršnjih i prvomajskih praznika, nakon čega je smješten u bolnicu „Sveti Sava“. Ljekari te bolnice, nakon što je imao teški moždani udar prije četiri godine, uspjeli su ga djelimično oporaviti.

Ali, nakon posljednjeg moždanog udara, ovom je glumcu 2006. godine popustilo srce, čime je njegovo zdravlje u potpunosti bilo narušeno.

Bata Živojinović potom se 2014. godine povrijedio na snimanju filma „Led“, nakon čega mu je usljed komplikacija stručni tim kardiovaskularne bolnice „Dedinje“, uz saglasnost porodice, krajem protekle nedelje amputirao dio lijeve noge u pokušaju da mu produži život.

Velimir Bata Živojinović rođen je u Koraćici kod Beograda, 5. juna 1933. godine. Talenat za glumu otkrio je s 15 godina radeći kao scenski radnik ili statist u Akademskom pozorištu u Beogradu. Završio je srednje glumačke škole u Nišu i Novom Sadu, nakon čega se iz trećeg pokušaja upisao na Pozorišnu akademiju u Beogradu.

Glumio je u više od 250 filmova i TV serija, a slavu je stekao glumeći u partizanskim filmskim spektaklima kao što su „Kozara“ (1962), „Operacija Beograd“ (1968), „Bitka na Neretvi“ (1969), „Valter brani Sarajevo“ (1972), „Sutjeska“ (1973), „Crveni udar“ (1974), „Vrhovi Zelengore“ (1976).

Počeci Živojinovićevog glumljenja vezani su uz Beogradsko dramsko pozorište, dok se na filmu prvi put pojavio 1955. godine manjom ulogom u filmu „Pesma sa Kumbare“ Radoša Novakovića. Prvu značajniju filmsku ulogu ostvario je 1959. godine u filmu „Vlak bez voznog reda“ Veljka Bulajića. Upravo je Bulajić jedan od reditelja koji će uveliko obilježiti Živojinovićevu kasniju karijeru.

On je 60.ih i 70.ih godina ostvario velike uspjehe kroz glavne uloge u partizanskim filmovima. Između ostaloga, odigrao je glavne uloge u Bulajićevim ratnim spektaklima „Kozara“ (1962.) i „Bitka na Neretvi“ (1969.), te u filmu „Sutjeska“ (1973.) Stipe Delića. Te su mu uloge omogućile ulazak u četverolist najvećih filmskih zvijezda bivše SFRJ, zajedno s Ljubišom Samardžićem, Borisom Dvornikom i Milenom Dravić. Zbog statusa „partizanskog glumca“, Živojinović je postao omiljen i kod tadašnje vlasti, pa je tako bio blizak osobni prijatelj predsjednika SFRJ Josipa Broza Tita.

Uz Bulajića, drugi redaitelj koji je značajnije obilježio Živojinovićevu karijeru je Hajrudin-Šiba Krvavac, bosanskohercegovački redatij. Krvavac je režirao četiri uspješna partizanska filma: „Diverzanti“ (1967.), „Most“ (1969.), „Valter brani Sarajevo“ (1972.) i „Partizanska eskadrila“ (1979.), a u svim je igrao glavne uloge.

Uloga karizmatičnog sarajevskog ilegalca Valtera i danas se smatra njegovom najpoznatijom ulogom koja ga je učinila veoma popularnim i u Kini, gdje se i danas toči pivo Valter s Živojinovićevim likom na etiketi, a „Valter brani Sarajevo“ je najgledaniji inostrani film.

Uz uloge u partizanskim filmovima, hrvatska publika ga pamti i po ulozi lugara Marka Labudana u filmu „Breza“ (1967.) Ante Babaje, ekranizaciji istoimene novele Slavka Kolara, a u Srbiji je poznat po filmu „Skupljači perja“ (1967.) Aleksandra Petrovića.

(novasloboda)