Čile i Argentinu dijeli više od pet hiljada kilometara granicem koja većinom prolazi preko impozantnih vrhova Anda. Preko 40 graničnih prelaza između ove dvije zemlje nalazi se na samim vrhovima planina, a najspektakularniji i najvažniji je Paso de los Libertadores, poznat i kao Paso del Cristo Redentor. To je jedan od najljepših, ali i najopsanijih puteva na svijetu.
Zbog jedinstvene lokacije i visine uspona od preko iznad hiljada stopa (prelaz dostiže nadmorsku visinu od 3.207 metara, ili 10.521 stopa) iznad nivoa mora i prolazeći kroz opasna područja, veoma je važno kada i kako voziti u ovakvim uslovima. To je najvažniji put između glavnog grada Čilea, Santiaga i regije Mendoza u Argentini. Na strani Argentine uspon je lagan, i vozi se opušteno kroz planinski kraj, sve do ulaska u tunel. Ekstremno strpljenje, iskustvo i vještina ključ su uspjeha u vožnji ovim putem, a adrenalin i rijedak vazduh čine je uzbudljivom, povremeno sporom. Vjetarm takođem često usporava vožnju, ali i to ima svoju prednosti, jer tokom vožnje budete nagrađeni sjajnim pogledom između podnožja i najvišeg vrha Južne Amerike, Aconcagua.
Trasa zahtijeva stopostotnu koncentraciju, jer prolazi kroz najudaljenija područja u Južnoj Americi. Ovaj put je ponizio mnoge sa egom. Ovo nije put za mekušce, a njim ne bi trebali ni pokušavati voziti novopečeni vozači. Sa strane Čilea, veoma teško je upravljati vozilom, zbog stalno prisutnih vjetrova koji donose ledeni vazduh. Vozači moraju stalno biti na oprezu, pošto ovuda prolaze i bezobzirni vozači. Sa intenzivnijim saobraćajem, posebno zbog punih teških vozila, broj nesreća je velik. Ali, ne samo zbog toga, pošto je u većem dijelu godine put je prekriven snijegom, a to zahtijeva ozbiljan oprez u svakom pogledu.
Zbog toga je najbolji primjer kornjače: sporo i stabilno, do pobjede u trci.
Granica između dvije zemlje na vrhu je zapravo tunel po imenu Tunel Cristo Redentor, koji se nalazi na nadmorskoj visini od 3.209 metara, dug je 3.080 metara, od čega se 1.564 metra nalazi na teritoriji Čilea, a 1.516 metara na argentinskoj strani. Otvoren 1980. godine, tunel se nalazi na nadmorskoj visini od 3.175 m, a put bude i zatvoren tokom zime zbog velikih nanosa snijega koji blokiraju oba ulaza u tunel, a i zbog opasnosti od odrona.
Njegovo ime dolazi od Hrista spasitelja Anda (Cristo Redentor de los Andes), čiji je kip postavljen 1904. godine u blizini ulaza sa argentinske strane na visini od 4.000 m (13.123 ft).
Međutim, čileanska strane je jedna sasvim druga priča. Pejzaž ostaje isti, ali put se penje, sa mnogo serpentina, tako, kad se gleda iz visine, izgleda kao namotaj frižidera. Put je zastrašujući za vozače koji su skloni vrtoglavici. Na mnogim mjestima, nema zaštitnih ograda.
Saobraćaj je intenzivan, naročito za teška vozila koja na ovom dijelom voze smireno i polako, formirajući dugačke konvoje koji se kreću sporo. Gledajući sa udaljenosti, kamioni izgledaju kao puževi. Put je zastrašujući za vozače koji su skloni vrtoglavici. Na mnogim mjestima nema zaštitnih ograda.
Najljepši dio puta je kratak, a poznat je Cuseta Caracoles, ili kao Los Caracoles (Padina puževa), na strani Čilea. To je strašno strmi uspon, koji obuhvata više od 20 serpentina. Put se zove i Ruta 60. Los Caracoles je serija oštrih krivina na izuzetno strmom terenu. Snijeg, zajedno sa oblikom puta, zahtijeva ekstremno strpljenje i vještinu upravljenja.
Put je asfaltirana, ali i tokom godine može se javiti potreba za lancima ili zimskim gumama. Međutim, put se održava redovno i nema velikog broja nesreća sa poginulim. Kamioni za prevoz tereta, pa čak i dvospratni turistički autobusi svakodnevno putuju ovim putem i za to je potrebno prilično veliko iskustvo. Uprkos činjenici da je ovo jedan od najzahtjevnijih puteva na svijetu, Los Caracoles Pass ima veliku sigurnost.
(planetatriatlon.com)
Smail Špago
(NovaSloboda.ba)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen