Zahvaljujući imigraciji

Wien 1900. Ringstrassen Korso

Beč je oko 1900. godine, kako je to jednom formulisao historičar Allan Janik, bio „Silikon Valley duha“, svijetski glavni grad napretka i inovacija. Tada su tu radili pisci Artur Schnitzler i Robert Musil, kao i kompozitori Gustav Mahler i Arnold Schöneberg, slikar Egon Schiele, arhitekte Adolf Loos i Joseph Maria Olbrich. I naravno, izumitelj psihoanalize Sigmund Freud. Ali, odakle je sve došao ovaj moderni start-up mentalitet? Šta je od starog imperijalnog grada učinilo tačku kristalizacije moderne? Odgovor je imigracija: Više od polovine, od oko 1,7 miliona stanovnika tadašnjeg Beča, nisu bili rođeni u tom gradu. Veliki dio gradske populacije dolazio je iz svih uglova tadašnje Habsburške carevine, od Moravske do Galicije. Oni nisu ovisili o onom juče, od dobrih starih vremena, oni su se usudili na dolazak i prodor. Bečki izdavač Brandstätter slavi vremena procvata Beča u jednoj knjizi pod naslovom “Wien 1900. Kunst, Design, Architektur, Mode«, koja sadrži više od hiljadu ilustracija, a koja izgleda kao da potiče baš iz tih vremena, sa lanenim uvezom, mesinganom pločom sa graviranom zlatnim slovima. Dok se knjiga gleda, ona istovremeno zadivljuje i potiče, želi da Bečlije nekada ponovo budu tako oduševljeni njihovom imigracijom, posebno sa aspekta najnovijih vremena.

(spiegel)

(spagos)