Tren Crucero: Najneobičnije putovanje vozom na svijetu

Tren Crucero je voz koji vozi od Quitoa, glavnog grada Ekvadora, do samog vrha Anda, a onda odatle, ponovo dole, do obale Pacifika, a kako kažu, smatra se jednom od najljepših, ali i najtežih željezničkih pruga na svijetu.

U turističkoj ponudi se nalazi četvorodnevno putovanje ovim vozom, pored vulkana, do krajnje stanice Gugayaquil. Putovanje traje četiri dana, a pri tome voz savladava visinsku razliku od 3.600 metara. Vožnja vozom ovom relacijom redovno vozi tek od prije godinu i po dana. Za mnoge je još nepoznata, za mnoge, pogotovo ljubitelje vožnje željeznicom, skoro da je izazov.

Tren Crucero svoje putnike vodi daleko u istoriju Ekvadora. Četiri vagona u istorijskim dizajnu, iz različitih epoha. Voz nudi mjesto za 54 putnika, a uzduž štreke voz biva vučen od parnih, kao i od dizel lokomotiva, u zavisnosti od konfiguracije štreke. Na nekim dijelovima štreke, u ovoj avanturi predviđena je čak i cik cak vožnja. Voz prolazi kroz živopisnu okolinu raznovrsnih boja. Pri tome, prolazi vrlo blizu vulkana, vozi planinskim lancima i masivima, ali i ravnicama obalskog pojasa Ekvadora. Tokom čitavog putovanja, putnici bivaju posluživani samo domaćim proizvodima, tradicionalnim jelima, a mogu upoznati i domaće ljude.

Vožnja vozom, koga vuče parna, vatreno crvena lokomotiva, čitavom ovom putovanju daje okus nostalgije. Najviša tačka koju voz dostiže nalazi se nešto iznad 3.600 metra nadmorske visine, i dok voz prolazi nepoznatim krajem, čuje se komentar da je ovo vožnja „u sred ničega”. Vožnja je vrlo spora, najčešće brzinom od 20 kilometara na sat, u prosjeku. Relacija od Quitoa do Guayaquilija duga je 450 kilometara. Quito se nalazi na 2.800 metara nadmorske visine, a leži skoro na samom ekvatoru. Grad Guayaquili je sa 2,5 milona stanovnika nešto veći od glavnog grada, a leži na obali Pacifika. Ljudi iz Ekvadora su temperamnetni, ali i siromašni. Voz, koji je uveden kao turistička atrakcija prije godinu i po dana, povezuje hladne visoke predjele sa vrućom obalom mora, ali služi i za snabdijevanje voćem i povrćem oba kraja. Gradnja pruge trajala je 35 godina, a završena je početkom prošlog vijeka. Pruga je više desetljeća stajala neiskorištena, ili vrlo malo, djelimično korištena.

Tren Crucero vozi pored poznatog Đavoljeg nosa, jedne, u svijetu veoma poznate stijene, a upravo taj dio štreke je najteži. Još izdaleka se prepoznaje poznata stijena. Tu se vožnja, prema ideji jednog američkog inžinjera, obavlja cik-cak. Do toga mjesta vozi se naprijed, a odatle dalje, na rikverc. Na ovoj relaciji, dugoj svega 3 kilometra, Tren Crucero savladava visinsku razliku od 400 metara, a nakon ove relacije vožnja se nastavlja jednom visoravni, koja je zadnjih godina zasađena plantažama riže, banana i kakaoa. Inače, ovu relaciju autobus savladava za deset sati, a vozu su potrebna četiri dana. Obzirom da u vozu nema spavaćih kola, putnici tri noći spavaju u lokalnim hacijendama, neposredno uz prugu. Pored vulkanskih masiva, putnici usput mogu uživati u prirodnim ljepotama, krdima divljih konja uz samu prugu, u letu kondora, iznad samog voza. Prolazi se ispod vulkana Chimborazo, koji dostiže visinu preko 6.000 metara, i nije više aktivan, ili ispod snijegom prekrivenog vrha Cotopaxi.

Vožnja vozovima je postala u svijetu staromodna, ali vožnja Tren Crucerom je nešto posebno. Putnici se zbližavaju tokom četiri dana vožnje. I još jedna stvar. Čitavo vrijeme vožnje ovaj voz prati jedan autobus, u koji putnici presjedaju nekoliko puta u toku dana, pogotovo kod prelaska voza preko mostova, za koje se ne zna da li će izdržati sav teret voza i putnika.

Tokom vožnje putnici su u prilici oprobati lokalno voće, i po izgledu, i po imenu, nepoznato u Evropi, Granadilla, izvana narandža, a unutra maracuja, ili Cherimoya, izvana zelena, a unutra bijela, sa velikom košpicom. Obe vrste voća su slatke, i kako kažu, vrlo zdrave.

Voz na svom putu dolazi u mjesto zvano Urbina, koja se nalazi na 3.609 metara nadmorske visine, i stanica je koja se nalazi na navećoj nadmorskoj visini.

Prvog dana vožnje kreće se iz Quitoa na 2.777 metara nadmorske visine, i dolazi u mjesto Lasso na 2.996 metara nadmorske visine, uz ručak i tradicionalnu predstavu.

Drugog dana putuje se od Lassoa u mjesto Riobamba na 2.764 metara nadmorske visine, uz ručak u tradicionalnom hotelu, a obavlja se posjeta internacionalnom centru Ice man.

Trećeg dana. vožnja se nastavlja do mjesta Bucaya na 294 metra nadmorske visine. Voz vuče parna lokomotiva, a u ovom mjestu je predviđena posjeta Balbanare crkvi i lokalnoj pijaci, na kojoj su glavni posjetioci putnici iz voza, kao i posjeta Đavoljem nosu.

Za one koje interesuje koji detalj više, informacija, da avionska povratna karta od Frankfurta do Quiota košta oko 900 eura, a četvorodnevno putovanje Tren Crucerom, uključujući noćenja i hranu, košta oko 1.000 eura.
(izvor:sdz)

Priredio. Smail Špago

novasloboda.ba