Bilo je to jedno od mjesta gdje se moglo nabaviti sve za ljubitelje fotografije, za fotoamatere, kao i profesionalce iz oblasti foto tehnike. Interesantno mjesto, koje je kao magnet privlačilo one koji su se bavili fotografijom, skoro nezamislivo u današnje vrijeme digitalnih fotografija, kada se fotografija napravi na smartfonu, i već naredne sekunde šalje na drugi kraj svijeta, ili postavi na društvene medije, pa ih iste sekunde vidi brojna publika.
Nekada se za takvo nešto morao imati fotoaparat, pa onda otići u ovu Foto Optiku na Korzu, ili neku drugu, jer ih je vremenom bilo još, onda tamo kupiti crno-bijeli, a od početka sedamdesetih i kolor film. Jedan film je imao mjesta za 36 snimaka. Nakon što bi se film ispucao, vadio se iz fotoaparata i nosio kod nekog od fotografa, na razvijanje, i tom prilikom se dobijao film sa negativima fotografija, pa bi se od uspješnih snimaka najprije pravio po jedan primjerak slike, a kasnije poručivalo više komada, u zavisnosti od broja željenih fotografija. Postupak izrade bi trajao najmanje 2-3 dana. Fotoamateri bi ovu zabavu mogči i samostalno obaviti u jednoj od fotolaboratorija foto klubova, a to je bilo povezano sa tamnom komorom u laboratoriju, aparatom za povećavanje, kemikalijama, fotopapirom, i ostalom opremom.
Dugo vremena se snimljeni film sa kolor fotografijama predavao kod nekog od fotografa, ili ovdje u Foto Optiku, a onda bi oni taj film slali u neku od fotolaboratorija za kolor fotografije, a koverta sa razvijenim filmom i fotografijama stizala bi nazad za nekoliko dana.
Kakvo je to samo uzbuđenje bilo, pregledati pristigle fotografije, bilo da se radilo o crnobijelim ili kolor fotografijama. Takve fotografije su se stavljale u fotoalbume, pokazivale gostima i čuvale godinama i decenijema na policama, zajedno sa ostalim knjigama iz biblioteke.
Kako su nam ove aktivnosti kasnije nazvali, bilo je to vrijeme analogne fotografije.
Stoga je ovih nekoliko fotografija iz Foto Optika sa Korza, iz arhive Aida Čizmića, pobudilo sjećanja na ovu davno zaboravljenu zabavu.
A i danas, mnogi nekadašnji fotoamateri, od hiljada svojih digitalnih fotografija, odu do prvog automata i urade po izboru barem neoliko fotografija na papiru, ili ih sami isprintaju na printeru kod kuće, i slažu ih u foto albume.
I kako mnogi kažu, a i ja sam jedan od tih, digitalna fotografija iz arhive smartfona, ili iz bilo kojeg kompjutera ne može zamjeniti osjećaj kada se omiljena fotografija drži u rukama, na papiru.
Možda baš zbog toga, što smo takvih fotografija imali manje, više smo ostali vezani za njih.
A kako mnogi kažu, današnje fotografije su samo za jednokratnu upotrebu. Uslikaju se, postave na društvene mreže, ko je vidio vidio, a također, čim pomanjka mjesta u memoriji smartfona, ili kompjutera, mnogi se prvo riješe “viška” fotografija.
A da nisu pravljene analogne arhive, koje se srećom danas i digitaliziraju, pa dolaze do očiju milionske publike, ne bismo imali prilike uživati u starim fotografijema, pa šta god da se na njima nalazilo.
(spagos)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen