Montag, 7. Oktober 2013

METEOR - Aleksa Šantić


METEOR

 

U staroj bašti na pragu od vrata,

Puni zvijezda sjedili smo sami...

Noć bješe plava, i u polutami

Rumenio se plod zdrelih granata.

 


Tiho... Sve ćuti... Samo bršljan sveli,

Negdje, uz letve, šuštô je kô svila...

I u čas kad si na mom srcu bila,

čudesna svjetlost sva nebesa preli -

 

Bijela vatra po granju se prosu,

I kô da nebo razdrobi planetu,

Sav Mostar dragim kamenjem se osu.

 

Uza me topla ti se pribi jače,

I meni bješe kô da nas u letu

Anđeo jedan zlatnim krilom tače.
 
 

 Aleksa Šantić

 1911.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen