Proljeće je najljepše u bojama Italije. Italija je poznata po prelijepim predjelima i nameće se kao mjesto za odmor. A gdje to Italija posebno zove, evo jednog izbora.
Nacionalni park Cinque Terre jedna je od najslikovitijih i najljepših primorskih oblasti u Italiji. Kao što joj i samo ime kaže, sastoji se iz pet živopisnih naselja, koja su povezana ne baš pristupačnim stazama, ali gostima na raspolaganju stoji lokalni voz, kojim se može proći kroz sva mjesta. Interesantno je da su stanovnici Cinque Terre sve do prije nekoliko decenija živjeli tradicionalnim životom, gotovo potpuno izolovani od modernog svijeta. Ako se nađete u ovom dijelu Italije, ne propustite da posjetite srednjovekovni grad Arquato, iz VIII vijeka.
Cinque Terre na italijanskom znači Pet emalja, a nalazi se na Ligurskoj obali Italije: Monterosso al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola i Riomaggiore. Obala, pet sela i okolna brda su dio nacionalnog parka Cinquie Terre, koje je od 1997. godine pod zaštitom UNESCO.
Pet sela Cinque Terre su nastala u srednjem vijeku, uglavnom u 12 vijeku, kada su bile okončane saracenske racije sa mora.
Počevši od sjevera, prvo je utvrđeno središte Monterossa al Mare, na vrhu brda sv. Kristofora, koji je prvi odigrao važnu ulogu u 7. vijeku, tokom provale Langobarda. Nakon što su ga prisvajale različite plemićke porodice u srednjem vijeku, dospio je u vlasništvo Republike Genove. To je primorski gradić u dolini, a njegove najveće znamenitosti su Crkva svetog Ivana (1244.) sa zvonikom i izvorno izolovanom stražarnicom, ruševine starog dvorca iz 17. vijeka i kapucinski samostan koji dominira gradom.
Vernazza su hiljadite godine osnovali ljudi koji žive na brdu Reggio i ona je postala dio Republike Genove 1276. godine. Kuće su građene uz potok Vernazzu i po obroncima stjenovite kosine, koja skriva selo od onih koji mu se približavaju morem. Uske ulice idu dolje prema glavnoj ulici, koja se otvara u malom trgu koja gleda na more. Ovdje je Crkva sv. Margarete Antiohijske, koja je tipičan primjer ligurske gotike.
Corniglia je samo jedno od sela koje nije sagrađeno na obali nego na visokom rtu. Njome dominira Crkva sv. Petra (1334).
Dalje na jugu se nalazi Manarola, malo naselje koje su u 12. vijeku osnovali ljudi iz planinskog sela Volastra. Njegove kuće su bile dijelom na stjenovitoj kosini iznad mora, a dijelom uz tok potoka Grappa. U njemu se nalazi grupa vjerskih objekata, svi iz 14. vijeka.
Najjužnije selo je Riomaggiore, još jedno srednjovjekovno naselje. Njegove kuće prate usku liniju doline potoka Maggiore (takođe danas prekrivenu). Selom dominira Crkva sv. Ivana Krstitelja (1340.) i dvorac čija je gradnja otpočela 1260. godine.
Tokom vijeka, ljudi su pažljivo gradili terase na grbavom i strmom krajoliku, sve do hridi s pogledom na more. Dio njegove čari je izostanak vidljivog “modernog” razvoja. Staze, vozovi i brodovi povezuju sela kojima se ne može prići izvana automobilima.
(izvor:citymag)
Smail Špago
(NovaSloboda.ba)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen