Kada ljudi dođu u krizu srednjih godina, da bi dokazali da se još ne daju, da vrijede nešto, počnu da se bave trčanjem. I to na srednjim i dugim prugama. Pri tome, nastoje da „dožive svoje tijelo u skladu sa prirodom”.
Uobičajena pojava u gradovima širom Evrope, a i kod nas, su trke, koje se najavljuju sedmicama prije, na koje se pozivaju svi oni koji se smatraju sposobnim da istrče trku, i pokažu svoje mogućnosti. U tu svrhu, organizatori, u dogovoru sa gradskim strukturama, određuju stazu trke ulicama gradova, obustavlja se saobraćaj, a stanari, prolaznici i gledaoci u tim ulicama najčešće satima ne mogu preći s jedne na drugu stranu ulice.
Kod polumaratona Masai Mara, trči se kroz rezervat na jugu Kenije. Rendžeri ovdje moraju voditi računa da gnui, zebre, bufali, pa čak i leopardi, učesnicima trke ne prirede malo više stvarnog doživljaja prirode.
„Nekoliko puta tokom trke, stazu su pretrčavale divlje životinje. Jedino moguće u takvim situacijama bilo je, smanjiti tempo i propustiti životinje da prođu“, kazivali su učesnici nakon ovogodišnje trke uprkos svih mjera predostrožnosti,
izvor:stern)
izvor:stern)
Priredio: Smail Špago
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen