Pogled ostavlja utisak, bez obzira da li godinama živite u Istanbulu ili prvi put posjećujete grad.
Šta pogled na Bosfor čini posmatraču? Oduševljava ga. Čini tu apstraktnu stvar zvanu geografija opipljivom: jedan kontinent susreće drugi. To je mjesto gdje se, stari kliše, ali ipak istinito, Evropa susreće sa Orijentom, iako ne tako jasno: Predsjednik koji želi da Turska bude orijentalnija rođen je na evropskoj strani; neka od najliberalnijih naselja nalaze se na azijskoj strani. Taj predsjednik, kada gleda Bosfor, možda misli da je to jedini put do Mediterana za rusku mornaricu. To omogućava Turskoj politiku, baš kao u 19. vijeku; neke stvari se nikada ne mijenjaju.
A neke posjetioce pogled tjera da se obuku ili dotjeraju, čak i kao sultan ili dama iz harema, i poziraju na jednom od krovova – u Istanbulu su sada od toga napravili biznis.
Oni koji ovdje žive uglavnom ostaju bez takvog pogleda i bore se: Kako mogu priuštiti grad kada je prosječna stanarina veća od minimalne plate? Mogu samo stajati na obali ili se ukrcati na jedan od trajekata, koji koštaju koliko i metro. Putovati malo između Evrope i Azije. Gledati u vodu. Sve bi moglo biti tako lijepo.
Plavo na plavom
Turista fotografiše u studiju na otvorenom, s pogledom na Bosfor, u turskom gradu Istanbulu.
(sdz)
(NovaSloboda.ba)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen