Ćose Jahja-hodže džamija nalazi se na Musali, na uglu Braće Brkića i Fejićeve ulice.
Džamija se nekad zvala i Krehina džamija, jer izgleda da je glavni graditelj bio potomak porodice Kreho.
Inače džamija je građena od lomljena kamena, pokrivena četverostrešnim krovom. Na džamiji nema nikakva natpisa pa se ne zna kada je točno sagrađena, no zasigurno je to bilo prije 1620. godine. Možemo samo pretpostaviti da je osnivač ove zadužbine vjerovatno bio učen i bogat čovjek, a poticao je iz porodice Ćosa, porijeklom iz sela Bratača u opštini Nevesinje, odakle je jedan od predaka, ko zna kad u prošlosti, doselio u Mostar i nastanio se na Carini.
U prošlosti je imala nisku kamenu munaru svega 12 metara visoku, a imala je i malo predvorje. Do kraja 1878. Godine, Musala je bila sa svih strana ograđena zidom i u njen krug moglo se ući samo iz dvorišta Ćose Jahja-hodžine džamije, gdje su se nalazila mala vrata. Tek nakon dolaska Austrougarske zid oko Musale je srušen, te je stvoren prostran trg. Kada se gradila Vakufska kuća na Musali (zgrada Putnika) 1937. godine, zbog stvarne mogućnosti da se munara ove džamije ne bi vidjela s Musale zbog visine nove građevine, odlučeno je da se munara razmontira i sagradi viša.
Te godine je i Alajbegovića česma premještena sa svoje izvorne pozicije na onu gdje je i danas. U dvorištu džamije bilo je sagrađeno turbe braće Kreha. Počivalo je na šest stubova i u stvari su to bila dva turbeta spojena u jedno, jer su tu počivala dva brata. Prilikom rekonstrukcije džamije 1937. godine i to turbe je demontirano, te smješteno negdje u skladište da čeka bolje dane. Dobro se načekalo, jer ga se tek 50.ak godina kasnije netko sjetio i montirao ga ponovo, alina sasvim drugoj lokaciji – na Šehitlucima, ispred Vučjakovića džamije, gdje se i danas nalazi.
Džamija je stradala u zadnjem ratu 1992. – 1995. godine, a obnova i rekonstrukcija cijelog kompleksa džamije obavljena je između 1996 .– 2005. godine.
Ismail Braco Čampara / Tibor Vrančić / Smail Špago
Džamija se nekad zvala i Krehina džamija, jer izgleda da je glavni graditelj bio potomak porodice Kreho.
Inače džamija je građena od lomljena kamena, pokrivena četverostrešnim krovom. Na džamiji nema nikakva natpisa pa se ne zna kada je točno sagrađena, no zasigurno je to bilo prije 1620. godine. Možemo samo pretpostaviti da je osnivač ove zadužbine vjerovatno bio učen i bogat čovjek, a poticao je iz porodice Ćosa, porijeklom iz sela Bratača u opštini Nevesinje, odakle je jedan od predaka, ko zna kad u prošlosti, doselio u Mostar i nastanio se na Carini.
U prošlosti je imala nisku kamenu munaru svega 12 metara visoku, a imala je i malo predvorje. Do kraja 1878. Godine, Musala je bila sa svih strana ograđena zidom i u njen krug moglo se ući samo iz dvorišta Ćose Jahja-hodžine džamije, gdje su se nalazila mala vrata. Tek nakon dolaska Austrougarske zid oko Musale je srušen, te je stvoren prostran trg. Kada se gradila Vakufska kuća na Musali (zgrada Putnika) 1937. godine, zbog stvarne mogućnosti da se munara ove džamije ne bi vidjela s Musale zbog visine nove građevine, odlučeno je da se munara razmontira i sagradi viša.
Te godine je i Alajbegovića česma premještena sa svoje izvorne pozicije na onu gdje je i danas. U dvorištu džamije bilo je sagrađeno turbe braće Kreha. Počivalo je na šest stubova i u stvari su to bila dva turbeta spojena u jedno, jer su tu počivala dva brata. Prilikom rekonstrukcije džamije 1937. godine i to turbe je demontirano, te smješteno negdje u skladište da čeka bolje dane. Dobro se načekalo, jer ga se tek 50.ak godina kasnije netko sjetio i montirao ga ponovo, alina sasvim drugoj lokaciji – na Šehitlucima, ispred Vučjakovića džamije, gdje se i danas nalazi.
Džamija je stradala u zadnjem ratu 1992. – 1995. godine, a obnova i rekonstrukcija cijelog kompleksa džamije obavljena je između 1996 .– 2005. godine.
Ismail Braco Čampara / Tibor Vrančić / Smail Špago
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen